بازشناسی فعل‌های دستوری در زبان فارسی و آموزش آن‌ها به غیرفارسی‌زبانان

پژوهش حاضر، تلاشی است برای بازشناسی فعل‌های دستوری زبان فارسی و آموزش آ‌ن‌ها به غیرفارسی‌زبانان بر مبنای رویکرد ارتباطی و در چارچوب آموزه‌های برنامۀ کمینه‌گرا. بر این اساس، در این پژوهشدو هدف پیاپی دنبال می‌شود: نخست، بازنگری در فعل‌های دستوری زبان فارسی، تبیین نقش و جایگاه هریک از آن‌ها و ارائۀ تحلیلی تبیینی از ساخت‌های نحوی مرتبط با این افعال. دوم، آموزش فعل‌های دستوری فارسی به غیرفارسی‌زبانان بر مبنای این بازنگریو گنجاندن قانونمندی‌های مرتبط با این افعال (مانند جایگاه نشانۀ نفی جمله) در تدوین مواد درسی و درس‌نامه‌ها. مسئله‌ای که پیش رو قرار دارد، این است که «آیا آموزش فعل‌های دستوری زبان فارسی بر مبنای یافته‌ها و دسته‌بندی‌های زبان‌شناختی، تأثیری معنادار بر افزایش میزان یادگیری زبان‌آموزان غیرفارسی‌زبان دارد؟» پس از بحثی تفصیلی در باب فعل‌های دستوری فارسی، در بخش مطالعۀ میدانی، درس‌نامه‌ای بر مبنای یافته‌های نظری  و در چارچوب رویکرد ارتباطی تدوین می‌شود و از رهگذر مقایسۀ دو گروه از زبان‌آموزان غیرفارسی‌زبان ـ یعنی گروه کنترل و گروه آزمایش ـ نشان داده می‌شود که فرایند آموزش و یادگیری ساخت‌های نحوی مرتبط با فعل‌های دستوری، بر اساس درس‌نامۀ جدید، به‌مراتب آسان‌تر و بهتر است؛ چنان‌که در مرحلۀ پس‌آزمون، میانگین عملکرد گروه آزمایش بیش از پنج نمره فراتر از گروه کنترل است.